دریاهای منطقه ای در سراسر دنیا علاوه بر نقش قابل توجهی که در ایجاد تعادل آب وهوایی در این مناطق اطراف خود و کل اکوسیستم جهانی دارند و ازمنابع بیولوژیک آنها میلیونها نفر در سراسر دنیا تغذیه می نمایند،درعین حال زمینه ساز ایجاد تفاهم وهمکاری میان کشورها ی ساحلی در چارچوب سازمانها و کنوانسیونهای منطقه ای زیست محیطی می باشند،تلاش نگارنده در این رساله این است که حفظ محیط زیست دریایی در گروه همکاری های دسته جمعی میسر بوده و تلاش کشورها به صورت انفرادی منتج به فایده نخواهد بود و یکی از الویت های اصلی ایران در منطقه خزر توسعه پایدار و حفاظت از مناطق حساس زیست محیطی و جلوگیری از آلودگی های روز افزون است. البته این نگرش تا حدودی با دیدگاههای کشورهای ساحلی تفاوت دارد.با حجم عظیمی از اطلاعات و آماری که در طی رساله آورده ایم روشن و مبرهن می شود که در کشورهای ساحلی اولویت خود را در استحصال نفت و گاز قرار داده اند،حال آنکه این موضوع برای ایران اهمیت چندانی ندارند.والویت با حفظ محیط زیست دریای خزر است. وهمچنین در پایان دولت ایران باید متوجه خطرهای احتمالی نظامی گری در منطقه باشد و تا حدامکان ازحرکت بدین سمت خوداری کند.چرا که ژاپن با رویکرد های صلح محورانه و ترک سیاست های نظامی گری توانست،بهترین امتیاز را بگیرد و ازفرصت وآرامش ایجاد شده در جهت تقویت توسعه پایدار بهره گیرد.یکی دیگر از الویت های دولت ایران در منطقه خلیج فارس،مدیرت یکپارچه مناطق ساحلی در منطقه خلیج فارس می باشد که بدون تردید یکی از گامهای اساسی در سطح بین المللی و جهانی در پاسخ به مشکلات رو به افزایش زیست محیطی و بهره برداری از مناطق طبیعی و میراث مشترک جهانی در ساحل و دریاهاست که از دهه های آخر قرن بیست و یکم آغاز شده است. کلید واژه-توسعه پایدار-حفظ محیط زیست-منطقه