نیاز به آموزش از بدو پیدایش بشر امری لازم و ضروری در راستای ادامه حیات بود،این پدیده رفته رفته و باتوجه به نیاز انسان که از حالت آغازین خود فاصله گرفته بود به یک مقوله اساسی در بین مردم تبدیل شد و باعث به وجود آمدن فضاهایی اختصاصی جهت این موضوع شده است، با شکل گیری این فضاها که همان مدارس هستند و با توجه به پیشرفت علوم، آموزش شکلی آکادمیک به خود گرفت. فرم مدارس نیز با توجه به نیاز در ادوار گوناگون تغییر یافته تا به شکل امروزی رسیده است. فرم و شکلی که شاید تأثیر زیادی در رابطه ی علماء و مردم داشته است. که اکنون خبری از این موضوع نیست! بررسی نظام آموزش سنتی و الگوهای مدارس سنتی می تواند در ساختار مدارس جدید و همچنین ارتباط علوم و هنرهای مختلف نقش موثری داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی الگوهای مدارس در ادوار گذشته به دنبال راهکاری برای بازگرداندن مدارس در متن اجتماع، افزایش تعاملات میان قشرهای تحصیلکرده و اجتماع مردم می باشد. و همچنین با شناسایی الگوهای سنتی در مدارس و معاصرسازی آنها به بالا رفتن کیفیت فضاها کمک خواهد کرد. نتایج حاصله از این راهکارها می تواند در تعامل اجتماعی مردم، ارتباط اقشار مختلف، در یک فضای شهری اجتماعی و علمی فرهنگی موثر واقع شود.