پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله آموزش روانی بر کیفیت زندگی زنان اچ آی وی مثبت انجام شد. این پژوهش از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر کلیه زنان آلوده به ویروس ایدز (hiv?) شهر شیراز که در سال 93 به مراکز خدمات درمانی دانشگاه علوم پزشکی شیراز مراجعه کرده اند، می باشد. در ابتدا با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 24 نفر انتخاب و سپس با همتاسازی بر اساس سن، سطح تحصیلات و وضعیت تأهل در دو گروه همتای 12 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه مداخله آموزش روانی دریافت کرد در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. برای سنجش کیفیت زندگی و مولفه های آن از پرسشنامه چند وجهی کیفیت زندگی مربوط به بیماران آلوده به ویروس کمبود ایمنی اکتسابی انسانی (hiv?) و مبتلا به نشانگان کمبود ایمنی اکتسابی (aids) استفاده شد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دادند که مداخله آموزش روانی، به افزایش کیفیت زندگی و مولفه های عملکردی آن در گروه آزمایش منجر -شد. آموزش ها پس از پیگیری با فاصله زمانی 60 روز نیز پایدار بود. می توان نتیجه گرفت که مداخله آموزش روانی در ارتقای کیفیت زندگی زنان مبتلا به ایدز نقش موثر معناداری داشته است.