دوره های بانش و کفتری، دو دوره بسیار مهم در دوران پیش از تاریخی و آغاز تاریخی فارس هستند .دوره-ی بانش همزمان با پدیده ی پروتوعیلامی در حوضه ی رود کر آغاز می شود و ملیان محوطه ی کلیدی در این دوره می شود. پس از پایان این دوره، جمعیت منطقه کاهش می یابد وسپس در دوره ی کفتری جمعیت منطقه به شدت رشد می کند و مجددا ملیان، پایتخت حکومت عیلام می شود. روند کاهش و افزایش جمعیت از دوره ی نوسنگی تا دوران اسلامی در منطقه وجود داشته است. به نظر می رسد علت آن شیوه معیشت و زیستی منطقه باشد. چنین جوامعی دووجهی خوانده می شوند که هردو شیوه ی کشاورزی و دامداری متداول است و جامعه متشکل از اقوام مختلفی است که از لحاظ قومی با یکدیگر پیوندهای خویشاوندی دارند. ارتباط با سایر نواحی موجب می شود که این اقوام ساکن شده و به گسترش فضاهای مسکونی خود بپردازند.