چکیده هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ی تأثیر ماساژ عمومی و موضعی روی توان هوازی بیشینه ی زنان تمرین کرده بود. بدین منظور، 11 دانشجوی تمرین کرده (21/1±54/21 سال) به طور تصادفی از جامعه ی آماری دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه کردستان انتخاب و در طرح یک گروهی مورد مطالعه قرار گرفتند. کار تجربی به شکل اندازه گیری توان هوازی بیشینه با استفاده از آزمون بروس پس از گرم کردن 20 دقیقه ای با ماساژ عمومی، ماساژ موضعی و نرمش (جلسه کنترلی) در سه جلسه مجزاء بود. عملیات آماری از طریق آمار توصیفی، آزمون کلموگروف اسمیرنوف و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و به وسیله ی نرم افزار spss نسخه 18 انجام گردید.(p?0/05) یافته ها نشان دادند که تفاوت مشاهده شده میان اثرات سه روش گرم کردن با ماساژ عمومی (68/4±57/45)، ماساژ موضعی (±4/6956/45) و نرمش (89/3±91/43) روی توان هوازی بیشینه معنادار نمی باشد (p=0/46). برطبق این یافته ها، گرم کردن چه به شکل ماساژ عمومی و چه به صورت ماساژ موضعی (به جای نرمش) موجب افت توان هوازی بیشینه ی زنان تمرین کرده نمی گردد.