دین مبین اسلام یکپارچگی، روح تعاون و ایثار را به عنوان اصول اساسی مطرح می نماید. از آنجایی که تعاون و همکاری در اسلام به عنوان ضرورت برای رشد اجتماعات انسانی، کاهش دهنده مسائل و مشکلات و ضامن بقای انسان قلمداد می شود، در جای مباحث سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و معنوی برآن تأکید شده است.در همین راستا پیامبر اسلام6 همواره پیروان دین خود را به وحدت، همیاری، رشد استعدادها، تلاش برای بهبود زندگی، سازندگی، عدالت، تقوا، احترام با شأن انسان ها، پیمان برادری، ایمانی و دینی، مساعدت بین گروه های مختلف اجتماعی دعوت می نمود. با توجّه به آنکه تعاون نیز انسان ها را به رعایت حقوق انسانی، فضایل اخلاقی، همکاری و همیاری فرا می خواند، بستر اجرای آموزه های عدالت خواهانه، انسان گرایانه دین اسلام در آن فراهم می باشد. با توجّه به آیه قرآنی که همگی را به تعاون در نیکی ها و تقوا دعوت کرده و از گناه و دشمنی منع کرده است.از این رو مکتب اسلام تعاون را به عنوان یکی از ضرورت های تفکّر هنجاری مورد توجّه قرار داده و برّ و خیرخواهی، تقوا و شتاب و همکاری همیاری و دیگر یاری مومنان تأکید نموده و آنها را از هرگونه تعاون در بدی ها و دشمنی ها که به نابرابری و بی عدالتی اجتماعی دامن می زند برحذر داشته است. اقتصاد تعاونی در قانون اساسی کشور ما جایگاه رفیعی دارد و به لحاظ تأثیر بالای آن در تحقّق عدالت اجتماعی و تسریع روند رشد دارای اهمیّت فوق العاده ای است که باید مورد توجّه دست اندرکاران و مدیران کشور قرار گیرد. لذا برای داشتن جامعه آرمانی باید چالش های موجود را شناسایی و درصدد رفع آن برآمد و این همّت والای مدیران را می طلبد تا بتوانند با عملکرد مثبت در زمینه های تعدیل اقتصادی و توزیع ثروت و جلوگیری از تکاثر آن به توسعه پایداری جوامع کمک نمایند.