این امر واضح و عیان است که عرصه عمومی و فضاهای عمومی در یک شهر، محمل اصلی بروز و ظهور هویت آن شهر محسوب می شوند؛ یعنی ما با مددگیری از یک روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مشاهده مفهوم خیابان، می توانیم با مداقه در کیفیت کنش اجتماعی حادث شده در فضای عمومی شهر، پی به خصایصی ببریم که به نوعی تجلی لایه های زیرین هویتی اند. بدیهی است که این لایه های هویتی در شکل، هنجارهای عملی، سامان یافتن فیزیکی اشیاء، سمبل ها و نمادهای شهری، نامگذاری خیابان و... نمود اجتماعی و عینی می یابند. با این وصف یک شهر و فضای شهری چه از حیث معماری و شکل شناختی و چه از لحاظ کیفیت کنش اجتماعی حادث شده در آن، به ما می گوید که شهر وفضای شهری ما از چه هویتی برخوردار است. در این میان فضاهای شهری و به ویژه فضاهای شهری تاریخی به سبب نقشی که در شکل دادن به تصویر ذهنی و نقشه شناختی از شهرها در هویت بخشی به شهرها از جایگاه ویژه ای برخوردارند. در این رساله به بررسی مفاهیم هویت و خیابان به عنوان یکی از فضاهای عمومی پرداخته شده است و سپس به استخراج شاخص هایی جهت احصاء هویت در یک خیابان جهت داشتن فضای عمومی با هویت در سطح شهر پرداخته شدهاست. در ادامه موارد مستخرج از مبانی نظری، در نمونه موردی که خیابان شهدای شهر سنندج است و از جمله خیابان های صلیبی دوره پهلوی می باشد و دارای عناصر تاریخی و فضاهای با ارزش می باشد، مورد ارزیابی قرار گرفته و راهبردها و راهکارهایی از این جنس جهت طراحی تدوین گردیده و در نهایت طرحی جهت احصاء هویت در خیابان شهدا ارائه گردیده است.