این پژوهش در راستای تولید آنزیم های پکتیناز و سلولاز در جدایه های قارچی اندوفیت جداشده از آویشن در محیط های جامد و مایع حاوی پکتین و سلولز به عنوان منابع کربنی صورت گرفت. ابتدا در یک غربال گری اولیه در محیط پکتین آگار و کربوکسیل متیل سلولز آگار 14 جدایه قارچی با سطح فعالیت بالای پکتینازی و 11 جدایه قارچی با فعالیت سلولازی بالا انتخاب گردید. جهت تعیین بهترین جدایه تولید کننده پکتیناز و سلولاز جدایه های مذکور با استفاده از روش نشت در آگار غربال گری ثانویه شدند. برای این منظور از محیط چاپک داکس تغییر یافته استفاده شد که پکتین و سلولز به عنوان منابع کربنی به جای ساکارز در تولید پکتیناز و سلولاز استفاده شد. از میان جدایه های اندوفیت قارچی جدا شده از آویشن جدایه 42 m (phoma sp.)و 44m (phoma glomerata)به ترتیب سطح بالایی از آنزیم های پکتیناز و سلولاز را در مقایسه با بقیه جدایه ها تولید کردند. جهت بهینه سازی و سنجش کمی فعالیت پکتینازی و سلولازی از محیط چاپک داکس مایع استفاده گردید و به صورت روزانه نمونه برداری شد. بالاترین میزان فعالیت آنزیم های پکتیناز و سلولاز به ترتیب 72 و 96 ساعت پس از کشت حاصل گردید. جهت مقایسه تاثیر محیط های نمکی مختلف در تولید پکتیناز و سلولاز چهار محیط نمکی متفاوت برای تولید آنزیم پکتیناز و چهار محیط متفاوت هم برای تولید سلولاز به کار رفت. محیط های چاپک داکس و پکتین و عصاره مخمر محیط های مناسبی برای تولید پکتیناز و محیط عصاره مخمر و نمک های معدنی محیط مناسبی برای تولید سلولاز ارزیابی گردید. از بین منابع کربنی به کار رفته در تولید پکتیناز و سلولاز هم تفاله هویج و تفاله چغندرقند به ترتیب محیط های مناسبی جهت تولید پکتیناز و سلولاز بودند.