18 اکسشن از گونه agropyron elongatum دو محیط آبیاری نرمال (بدون تنش) و دیم (تنش) نتایج تجزیه واریانس سهم اثرات اصلی محیط و ژنوتیپ از واریانس کل به ترتیب 59/68% و 53/5% بود و همچنین سهم اثر متقابل 23/13% محاسبه شد. نتایج حاصل از روش های تجزیه ناپارامتری نشان داد که اکسشن های g2، g17، g16 و g6 دارای بیشترین پایداری بودند. براساس تجزیه بای پلات gge دو مولفه اول حاصل از تجزیه gge در مجموع 93/85% تغییرات اثر اصلی ژنوتیپ و اثر متقابل را توجیه کردند. براساس بای پلات های حاصل از مولفه اول و دوم اکسشن های g5، g4، g9، g10 و g11 دارای بیشترین سازگاری با شرایط آبی بودند و اکسشن های g1، g6، g7، g8 و g18 دارای بیشترین سازگاری با شرایط دیم بودند. اکسشن های g10، g12، g9 و g11 دارای بیشترین پایدرای براساس روش gge بودند. با تأکید بر میانگین عملکرد و با توجه به هر دو روش ناپارامتری و gge اکسشن های g10 و g11 پایدارترین اکسشن با عملکرد علوفه بالا بودند.