فرزندخواندگی یک نهاد حقوقی است که به موجب آن رابطه ی حقوقی بین زوجین سرپرست یا سرپرست منحصر با فرزندخوانده ایجاد می شود. از نظر شرعی و حقوقی فرزندخوانده، فرزند واقعی و طبیعی سرپرست نبوده و بر این اساس تمام حقوق فرزند واقعی و مشروع را ندارد. قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست مصوب 1392 که مقررات فرزندخواندگی را تبیین نموده است، به محض تصویب و حتی پیش از آن در زمانی که لایحه ی آن تحت بررسی بود، چالش های فراوانی را میان حقوقدانان ایجاد کرد که هنوز هم ادامه دارد، آنچه که به ویژه موجب بروز اختلاف نظر جدی میان حقوقدانان شده است تبصره ی ماده 26 این قانون مبنی بر تجویز ازدواج سرپرست با فرزند خوانده تحت شرایطی است.