پژوهش حاضر باهدف بررسی زبان گفتاری کودکان دبستانی شهر تبریز با تاکید بر دوزبانگونگی انجام شد. روش مورد استفاده کیفی بوده و اطلاعات با ابزار مصاحبه با پرسش های محقق ساخته جمع اوری شدند. هم چنین با نشان دادن تصویر جهت قصه گویی توسط کودکان توانستیم 18 نفر را انتخاب کنیم. سپس اطلاعات را تحلیل محتوا کردیم. نتایج نشان داد که تمامی کودکان با گونه ی غیر تبریزی دارای کد محدود هستند و اغلب آن ها داستان خود را بافت نشانده بیان کردند. در حالی که تمامی کودکان با گونه تبریزی دارای کد گسترده هستند و اغلب آن ها داستان خود را بی بافت ارائه کردند.