چکیده مقدمه: چاقی از مشکلات مهم بهداشتی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است که در دهه های اخیر رو به افزایش میباشد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی - مقطعی بر روی 270 کودک 6-4 ساله به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از کودکان مهد کودک شهر شاهرود در سال 92 انتخاب شدند. قد و وزن کودکان اندازه گیری و bmi بین صدک 85-97 به عنوان اضافه وزن و بالاتر از صدک 97 به عنوان چاقی در نظر گرفته شد . نتایج: میانگین سنی کودکان 5/1 ± 3/5 سال و گروه سنی 6 ساله ها با 6/38% فراوان ترین گروه سنی کودکان مورد مطالعه بود. تقسیم بندی bmi کودکان نشان داد که در صدک کمتر از 3 پرسنتال 5/4% ، در صدک 3 تا 85 پرسنتال 8/75% ، در صدک 85 تا 97 پرسنتال 7/14% و در صدک بیشتر از 97 پرسنتال 5% را به خود اختصاص داده است. که تفاوت معنی داری بین آنها دیده نشد. هم چنین مشخص گردید که اندکس توده بدنی بالای 90 پرسنتال و بویژه 97 پرسنتال با برخی پارامتر ها رابطه معنی داری داشته بدین صورت که با سن کودک(p<0.04) که با افزایش سن شیوع چاقی افزایش داشته، با نوع تغذیه دوران نوزادی( (p<0.02 که شیوع چاقی در شیرمادر خوار ها کمتر بوده، با تعداد فرزندان خانواده (p<0.05) که در خانواده های تک فرزند بیشترین شیوع چاقی را داشته ، با bmi مادران (p<0.05) و bmiپدران (p<0.04) که بیشترین شیوع کودکان چاق در والدین چاق بوده ، با محل سکونت (p<0.03) که بیشترین شیوع چاقی در مناطق شمالی شهر بوده ، با میانگین مصرف مواد غذایی (p<0.05) که با افزایش مصرف غلات شیوع چاقی افزایش داشته ، با میانگین میزان فعالیت بدنی ( (p<0.04 که با کاهش فعالیت بدنی شیوع چاقی افزایش داشته است و نیز با میزان تحصیلات والدین (p:ns) که بیشترین شیوع چاقی در والدین با تحصیلات پایین بوده است و با سایر پارامترهای مورد بررسی اختلاف معنی داری بدست نیامد . نتیجه گیری : بر اساس نتایج این تحقیق اگر چه فراوانی اضافه وزن در این شهر و در این گروه سنی در مقایسه با سایر مطالعات چندان بالا نیست ولی نسبت به نمودارهای سازمان بهداشت جهانی (who) آمار بالاتری را به خود اختصاص داده لذا در برنامه ریزیهای بهداشتی جهت پیشگیری از چاقی باید به فاکتورهای مساعد کننده آن توجه بیشتری مبذول داشت. واژه های کلیدی: نمایه توده بدنی، ریسک فاکتور، اضافه وزن، چاقی، کودکان