هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین سطح آمادگی ویژه جودو با برخی ویژگی های پیکر سنجی و زیست حرکتی در جودوکاران مرد تمرین کرده بود. بدین منظور، از میان جودوکاران زبده استان قم (جامعه 200 جودوکار در همه اوزان)50 جودوکار مرد واجد شرایط با سن 80/1±75/20 سال، قد20/4± 178سانتی متر، وزن 24/8±06/70 کیلوگرم به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کردند. پس از اندازه گیری های اولیه شامل برخی فاکتورهای پیکرسنجی شامل چربی زیرپوستی هفت نقطه ، شاخص توده بدنی، محیط بازو و ران، فاکتورهای نوع پیکری شامل جزء لاغرپیکری، عضلانی پیکری و چاق پیکری و بالاخره فاکتورهای آمادگی جسمانی شامل قدرت پویای بالاتنه، پایین تنه و کل بدن، سرعت، چابکی، انعطاف پذیری، آمادگی هوازی و توان انفجاری تعیین شد. آزمون آمادگی جسمانی ویژه جودو به صورت مجزا به عمل آمد. نحوه انجام این آزمون بدین ترتیب بود که جودوکار در زمان معین تکنیک های آزمون را انجام داده و رکورد او بدین ترتیب که (تعداد پرتابها و ضربان قلب بلافاصله و یک دقیقه بعد) با استفاده از فرمول برآورد گردید. همه فاکتورها با آزمون ویژه آمادگی جسمانی جودو مورد ارتباط سنجی قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان دادند که قد ایستاده (340/0-r=،016/0p=)، قد نشسته (387/0-r=،005/0p=)، تیپ بدنی عضلانی (582/0-r=،001/0p=)، درصد چربی (396/0-r=،004/0p=)، توده بدون چربی (582/0-r=،001/0p=)، قدرت پویای پایین تنه (312/0-r=،027/0p=)، قدرت فشردن دست (385/0-r=،006/0p=)، توان انفجاری (341/0-r=،015/0p=)، سرعت (366/0r=،009/0p=)، چابکی (347/0-r=،013/0p=) همبستگی معناداری با آمادگی جسمانی ویژه جودوکاران دارند و اما بین قدرت پویای بالا تنه و کل بدن، توان هوازی، انعطاف پذیری، استقامت عضلانی بالا تنه و میان تنه با سطح آمادگی جسمانی ویژه جودو ارتباط معنی داری مشاهده نشد. به طور کلی، با توجه به یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد که آمادگی جسمانی موثر در جودو بیشتر به سمت آمادگی بی هوازی تکیه دارد و توان انفجاری، سرعت، چابکی، انعطاف پذیری، قدرت فشردن دست و قدرت پویای پایین تنه نیز در عملکرد خاص جودوکاران موثر است. همچنین، از میان عوامل پیکرسنجی، قد ایستاده، قد نشسته، تیپ بدنی عضلانی، درصد چربی، توده بدون چربی می تواند تاثیر بیشتری بر آمادگی جسمانی جودوکاران داشته باشد.