موزه هنرهای معاصر تهران از سال 1366 اقدام به برگزاری نمایشگاههای سالانه و دوسالانه عکس کرده و تا کنون 12 نمایشگاه برگزار شده است. با توجه به این که این نمایشگاه ها محلی برای عرضه ی عکس ها و مشخص شدن وضعیت بخشی از عکاسی معاصر کشور است، این پژوهش به صورت یک مطالعه ی تطبیقی نهمین و یازدهمین دوسالانه عکس ایران را به منظور شناسایی بخشی از ظرفیت ها و شرایط عکاسی در کشورمان از جنبه های مختلف بررسی و مقایسه کرده است. این دو دوره از جنبه های مختلفی که بر ماهیت نمایشگاه و عکس ها تأثیر داشته باهم مقایسه شده اند و مهم -ترین رویکردهای هنری درعکس های این دو دوره شناسایی و دلایل شکل گیری چنین عکس هایی بررسی شده است. از مهم ترین یافته هایی که این پژوهش در اثنای انجام خویش به آنها دست یافت می توان به این موارد اشاره کرد: 1. شرطِ داشتنِ رویکرد خلاق برای عکس ها در فراخوان این دو دوره ذکر شده است اما معنای واضح و درستی از رویکرد خلاق ارائه نشده است. 2. در نهمین دوسالانه اکثر عکس ها برای رسیدن به نگاه خلاق و کشف امکانات تازه ی عکاسی از تمهیدات گرافیکی استفاده کرده اند. 3. در یازدهمین دوسالانه تعداد عکسهای کمتری ویژگیِ توسل به تمهیدات گرافیکی را دارند و عکاسان با هدفِ داشتن رویکرد هنری و خلاق، غالباً عکسهایی با موضوع های جالب خلق کرده اند . مجموعه عکسهای یازدهمین دوسالانه در سطح پایینی قرار دارند و در بیشتر آنها از محتوا برای رسیدن به فرم بهره گرفته شده است و عکاسان از مجموعه عکس شناخت کافی ندارند.