در دوران انقلاب مشروطه ، روحانیت موثرترین نیروی سیاسی بود که از نهضت حمایت کرده و رهبری آن را به دست گرفت. در بین روحانیون و علما دینی شیخ فضل الله نوری و میرزا حسین نایینی دو جریان را در مشروطه نمایندگی کردند . اولی نماینده جریان مشروطه مشروعه و دومی نماینده مشروطه مذهبی بود .در این پژوهش هدف بررسی موضع گیری این علما در جریان انقلاب مشروطه و روشنفکران سکولار و بررسی مبانی اندیشه های آن ها است .بر اساس یافته های تحقیق شیخ فضل ا.. نوری و آیت ا.. نائینی موافق انقلاب مشروطه بودندولی با جهت گیری های برخی از روشنفکران سکولار که در جریان مشروطه برخلاف شریعت صورت می گرفت به مخالفت بر خاستند.