اهداف این تحقیق بررسی قابلیت های تایپوگرافی فارسی در ارتباط با عنوان بندی فیلم های سینمایی می باشد، زیرا از طریق تایپوگرافی نیز می توان فضایی متناسب با فضای فیلم را در عنوان بندی آن ایجاد نمود تا باعث حس انگیزی در بیننده شود و از آنجا که تیتراژ نیز بخشی از فیلم و به بیانی مقدمه ای برای فضای آن محسوب می شود بنابراین طراحی عنوان بندی و تناسب آن با فضای حاکم بر فیلم می تواند در موفقیت اثر بسیار تاثیرگذار بوده و باعث ماندگاری آن در ذهن بیننده شود. استفاده از تایپوگرافی در سایر مدیاهای گرافیکی متداول است و به مراتب بیشتر مشاهده می شود، اما در مورد عنوان بندی فیلم های سینمای ایران، نمونه های بسیار اندکی را می توان نام برد که علاوه بر جنبه اطلاع رسانی، ارزش های بصری حروف را نیز نمایان کنند. بنابراین طرح این موضوع موجب توجه بیشتر به کاربرد تایپوگرافی در طراحی تیتراژ می شود. پژوهش حاضر به روش کتابخانه ای و اسنادی و همچنین مصاحبه با صاحب نظران در این زمینه صورت گرفته است. در این پژوهش مبحث تایپوگرافی و قابلیت های نوشتار فارسی مورد مطالعه قرار گرفته، همچنین در بخشی دیگر گرافیک متحرک، به لحاظ روش بیان بصری در تیتراژ مورد بررسی قرار گرفته و در انتها خصوصیات و جزئیات ساخت یک عنوان بندی عرضه شده است. طبق نتایج بدست آمده از این پژوهش، استفاده از نوشتار بطوری که مفاهیمی فراسوی حروف را نمایان سازند و توأمان در جایگاه تصویر و نوشته بکار روند، سطح سواد بصری و همچنین توقع مخاطبان را از محصولات فرهنگی و هنری ارتقا داده و در نهایت موجب بهبود و پیشرفت این محصولات می شود.