پژوهش حاضر به بررسی سهم مهارت های ارتباطی و مهارت حل مسأله در پیش بینی خودمتمایز سازی نوجوانان دختر دبیرستانی شهر گرگان در سال تحصیلی 93-94پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ی دوم و سوم دبیرستان های دولتی در سال تحصیلی 94-93 شهرگرگان بوده است. نمونه ی پژوهش شامل 360 نفر دانش آموز که به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و مورد مطالعه قرارگرفته اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مهارتهای ارتباطی جرابک و مهارت حل مسأله هپنر و پترسون و خودمتمایزسازی اسکوورون واسمیت استفاده شده است. همچنین برای تجزیه و تحلیل آماری از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه (همزمان) استفاده شده است. نتایج به دست آمده بیانگر همبستگی مثبت و معنی دار مهارتهای ارتباطی با خودمتمایز سازی شده است اما بین مهارت حل مسأله با خودمتمایزسازی همبستگی معنی داری وجود ندارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد از بین متغیرهای پیش بین مهارتهای ارتباطی و مهارت حل مسأله، متغیر مهارتهای ارتباطی توانسته است خودمتمایزسازی دانش آموزان را پیش بینی کند و مهارت حل مسأله به دلیل عدم معنی-داری از معادله رگرسیون حذف شده است. در نتیجه مهارتهای ارتباطی دانش آموزان در دوره نوجوانی بر تمایزیافتگی آنان موثرمی باشد.