دیوان عدالت اداری نهادی است که فلسفه وجودی آن جلوگیری از تجاوزات مراجع دولتی و عمومی از حدود صلاحیت و اختیارات خود می باشد. این دیوان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در اصل 173 قانون اساسی مورد پیش بینی قرار گرفت. اولین قانون دیوان در سال 1360 و دومین قانون دیوان در سال 1385 تصویب شد و در نهایت قانون جدید دیوان در سال 1392 مورد تصویب قرار گرفت. در این پایان نامه تحولات آیین دادرسی دیوان عدالت اداری با تاکید بر قانون جدید دیوان مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. این پایان نامه از سه فصل تشکیل شده است. فصل اول پایان نامه اختصاص به تحولات قانون دیوان عدالت اداری در ساختار و صلاحیت دیوان دارد. عمده ترین تحولاتی که در این بخش صورت گرفته مربوط به احیاء شعب تجدیدنظر است. این شعب در قانون 1360 دیوان مورد پیش بینی قرار گرفت ولی در قانون بعدی دیوان در سال 1385 حذف شد و جای این شعب را شعب تشخیص گرفت ولی خوشبختانه در قانون جدید دیوان این شعب دوباره احیاء شد. فصل دوم پایان نامه به بررسی تحولات آیین رسیدگی دیوان عدالت اداری پرداخته است. تغییراتی که در این قسمت صورت گرفته عمدتاً مربوط به دستور موقت و نحوه رسیدگی در شعب تجدیدنظر و هیئت عمومی است. در نهایت در فصل سوم پایان نامه اعاده دادرسی و اجرای احکام دیوان عدالت اداری مورد بررسی قرار گرفته که می توان گفت تغییراتی اساسی با تصویب قوانین دیوان در این بخش صورت گرفته است.