مدرسه به عنوان فضای آموزش و پرورش کودکان و نوجوانان، نقشی اساسی در ساختار اجتماعی و فرهنگی جامعه ایفا می کند. نظام آموزشی، روش و محتوای آموزش از یک سو و فضای آموزشی از سوی دیگر، دو عامل مهم و موثر در پرورش و رشد کودکان و نوجوانان محسوب می گردند. از این رو می توان گفت طراحی فضاهای آموزشی به عنوان عاملی که تأثیرات به سزایی در رشد و پرورش فراگیران در راستای اهداف و برنامه های آموزشی دارد، باید بسیار دقیق و هنرمندانه و با توجه به ویژگی های زیباشناسانه انجام شود؛ زیرا عوامل محیطی )فیزیکی - معماری( در کنار عوامل غیر فیزیکی، در فرایند یادگیری تأثیر بسیار دارند. این در صورتی است که در فضا های آموزشی موجود به جنبه های روحی و روان شناختی دانش آموزان کمتر توجه می شود و تأمین کیفیت های محیطی به ویژه در محیط های داخلی فضا های آموزشی اغلب نادیده گرفته می شود. بنابراین این تحقیق به دنبال آن است که در ابتدا وضعیت موجود فضا های آموزشی در ایران را بررسی کند و به دنبال آن لزوم نوسازی در مدارس را یادآور شود و عوامل موثر بر کیفیت محیط های داخلی را شناسایی کند. به طور کلی می توان گفت این تحقیق معماری داخلی را به عنوان راهکاری که می تواند کیفیت محیطی مطلوب را با توجه به نیاز های دانش آموزان به کالبد بی روح مدارس بدمد، معرفی می کند.