در میان دانش های مختلفی که از قدیم تاکنون مطرح بوده و زبان و ادبیّات فارسی به خوبی در انتقال آن موثّر واقع شده است، آموزه های اخلاقی است. اخلاق، مجموعه ای از دانش هاست که جایگاه انسان را در جهان هستی نشان می دهد و او را در تعامل با دیگران از یک سو و در پیشگاه خداوند از سوی دیگر مسئول می سازد. تلاش خواجه نصیر در دور? انحطاط در زمین? اخلاقبرجسته است مهمترین کتاب او در این زمینه، اخلاق ناصری است. او اخلاق ناصری را به عنوان اثری اصیل و مستقل در کاستی تهذیب الاخلاق خاصّه در حوز? تدبیر منزل و سیاست می نگارد.سه موضوع بنیادین در اخلاق ناصری مورد تأکید قرارگرفته است:دانش نفس، سعادت و سرانجام عدالت. مسأله اصلی این تحقیق آن است که علم اخلاق به عنوان یکی از شاخه های حکمت اسلامی و فرهنگ ایرانی در چه محورها و موضوعاتی در اخلاق ناصری مطرح و دیدگاه خواجه نصیرالدین طوسی دربیان مفاهیم اخلاقی به چه زبانی بیان شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که خواجه نصیر، نگاه جامعی به فضایل ورذایل اخلاقی داشته و عنصر اساسی را درمباحث اخلاقی "هوای نفس" می داند. روش خواجه نصیر در بیان مسائل اخلاقی،به گونه ای است که برایهر نکت? اخلاقی، دلیلی عقلانی می آورد و غایت دانش اخلاق را سعادت بشر می داند که نتیج? معرفت نفس انسانی است.