یکی از مباحث مهم در حقوق تجارت، بررسی جایگاه رابطه ی امانی مدیران در حفظ موجودیت شرکت و منافع جمعی سهامداران است. اگرچه تاریخچه این بحث در حقوق انگلیس بیشتر از صد سال می گذرد، لکن در حقوق ایران بر این مبنا بررسی صورت نگرفته است. مسئله اصلی این است که مدیران علی رغم اختیارات وسیع برای اداره ی شرکت، تکالیفی جهت حفظ اعتبار و ارتقاء جایگاه شرکت دارند و به اعتبارموقعیت امانی شان در شرکت، تعهداتی دارند که نمی توان براساس قواعد عام نمایندگی آن را توجیه نمود