چکیده هدف از پژوهش حاضر، مقایسه شادکامی، رضایت از زندگی و رضایت زناشویی زنان شاغل و خانه دار دارای فرزند خردسال و بدون فرزند خردسال بود. نمونه این پژوهش که عبارت بودند از 200 نفر زن شاغل و خانه دار دارای فرزند خردسال و بدون فرزند خردسال به روش نمونه گیری در دسترس، از نواحی شمال، مرکز و جنوب شهر تهران انتخاب شدند به طوریکه 50 نفر از آنها زنان شاغل دارای فرزند خردسال،50 نفر زنان خانه دار دارای فرزند خردسال،50 نفر زنان شاغل بدون فرزند خردسال و 50 نفر زنان خانه دار بدون فرزند خردسال بودند. ابزارهای مورد استفاده این پژوهش پرسشنامه های شادکامی آکسفورد (فرم کوتاه)، مقیاس رضایت از زندگی و مقیاس سنجش رابطه بود. نتایج آزمون تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیری دوعاملی (مانوا) نشان داد بین رضایت از زندگی زنان شاغل و خانه دار دارای فرزند خردسال و بدون فرزند خردسال تفاوت معناداری وجود دارد، به طوریکه رضایت از زندگی زنان دارای فرزند خردسال بیش از زنان بدون فرزند خردسال بود. همچنین بین شادکامی و رضایت زناشویی زنان شاغل و خانه دار دارای فرزند خردسال و بدون فرزند خردسال تفاوت معناداری مشاهده نشد. واژگان کلیدی: شادکامی؛ رضایت از زندگی؛ رضایت زناشویی؛ زنان ؛ فرزند