در دهه‎های اخیر هم در بعد ملی و هم در بعد بین‎المللی حقوق مالکیت مورد توجه خاص اکثر کشورها قرار گرفته است؛ مقررات و قوانین داخلی بسیاری از کشورها با کنوانسیون‎های بین‎المللی هم جهت شده و در این زمینه تغییرات عمده‎ای در مقررات مربوطه در راستای قوانین بین المللی اعمال شده است. حقوق مالکیت فکری یا معنوی عبارت است از حقوق مربوط به آفرینش ها و خلاقیت های فکری در زمینه های علمی، صنعتی، فنی و ادبی و هنری، در کنوانسیون ها و موافقت-نامه های مربوطه و حتی در موافقت نامه جنبه های مرتبط با تجارت حقوق مالکیت معنوی (تریپس) که نسبت به کنوانسیون های قبلی از جامعیت بیشتری برخوردار است، تعریف جامع و مانعی از این حقوق داده نشده بلکه اغلب مصادیق آن برشمرده شده و سپس حدود و ثغور حقوق مرتب بر آنها مشخص شده است. از آنجا که این موضوع در حقوق ایران به صورت جامع و کامل یکپارچه دیده نشده و همچنین بدلایل مختلفی با قوانین بین المللی همسو نشده است، در پژوهش حاضر ضمن بررسی ابعاد حقوقی و اشکالات و ابهامات آن، تطابق آن با حقوق فرانسه نیز یاد‎آوری شده است. همچنین ضمن تاکید برنظریه‎های حقوقی مرتبط، لزوم رعایت حقوق مالکیت فکری و زمینه های حمایت از آن در حقوق ایران و فرانسه تا حدی بیان شده است.