در این پایان نامه، پس از مروری اجمالی بر دیدگاه مهمترین رسالات موسیقی پس از اسلام تا دوره ی صفوی در مورد ایقاع، به بررسی جایگاه و کارکرد ایقاع در موسیقی برخی فرهنگ های همسایه ی ایران پرداختیم. سپس، برخی آثار اجرا شده یا مکتوب در این فرهنگ صوتی را مورد تحلیل قرار دادیم. مسائل مورد مطالعه ی ما عبارت بودند از: میزان پیروی طرح ریتمیک ملدی از کلیشه ی ایقاع، تأثیر کیفیت شیوشی نقراتِ دور بر طرح ریتمیک و عبارت بندیِ ملدی، دخول و خروج ملدی در دور، طول غالب عباراتِ ملدیک و غیره. ریتم دویک، به علت داشتن سابقه ی طولانیِ حضور در فرهنگ های موسیقایی منطقه و موجود بودن نمونه های صوتی و مکتوب زیاد از آن، برای تجربه ی عملی آهنگسازی در این پایان نامه انتخاب شد. در فصل سوم، دیدگاه های تک زمانه و دوزمانه مطرح شد و برای بررسیِ میزانِ سازگاری هر کدام از آنها با دور دویک، 4 قطعه بر روی این دور با گروه بندی های ریتمیک متفاوت در ملدی ساخته شد و مورد تحلیل قرار گرفت.