با پیشرفت جامعه ی اطلاعاتی، تصاویر از اهمیت بیش تری برخوردار شدند. در این میان، آشکارسازی پوست در بسیاری از کاربردهای حوزه ی پردازش تصویر و بینایی ماشین از جمله ردیابی چهره، آنالیز ژست و غیره نقش مهمی ایفا می کند. آشکارسازی پوست به معنی تمیز دادن پیکسل های پوستِ انسان از پیکسل های غیر پوست، در یک تصویر دیجیتال است. در این پژوهش، از مدل هیستوگرام دو بعدی و روش تصمیم گیری بیز به منظور آشکارسازی استفاده شده است. با استفاده از مدل هیستوگرام دو بعدی و وارد نمودن اطلاعات محلی در محاسبات، فرآیند آشکارسازی در برابر شرایط نورپردازی متغیر، مقاوم شده است. هم چنین انتخاب ویژگی های مناسب جداساز و رهیافت ادغام ویژگی ها، کارایی الگوریتم را به مقدار قابل توجهی ارتقا داده است. با بررسی ویژگی های آماری تصاویرِ پوستِ انسان در مجموعه داده های مختلف، ماسکی ارائه نموده ایم که می تواند نتیجه ی نهایی آشکارسازی را بهبود چشمگیری بخشد. نتایج الگوریتم پیشنهادی در این پایان نامه و روش های مورد مقایسه نشان می دهد روش پیشنهادی از کارایی بالاتری نسبت به روش های پیشین برخوردار است.