در این تحقیق اثرات دو فیتوهورمون جیبرلین و نیتریک اکسید بر تثبیت ازت و سایر فاکتورهای رشد در جلبک نوستوک (nostoc linckia) مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور غلظت های 1، 10 و 100 میکرومولار جیبرلین و غلظت های 01/0، 1/0 و 1 میکرومولار سدیم نیتروپروساید استفاده شدند. نمونه ها بعد از تیماردهی در زمان های مشخص 7، 14 و 21 روزه برداشت شدند. وزن تر و خشک جلبک نوستوک تحت تاثیر جیبرلین افزایش یافت. تفاوت معنی داری در درصد هتروسیست ها و اندازه سلول های رویشی و هتروسیست ها در تیمار جیبرلین وجود نداشت. محتوی کلروفیل a، کاروتنوئید، فیکوبیلی پروتئین ها، قندهای محلول و سیتونمین در واحد وزن جلبک در تیمار جیبرلین کاهش یافت. قندهای احیاکننده تحت تاثیر جیبرلین در کشت 14روزه افزایش یافتند. محتوی پروتئین تحت تاثیر جیبرلین در کشت 7 روزه و 21 روزه کاهش یافت. فعالیت آنزیم نیتروژناز در تیمار جیبرلین روند کاهشی نشان داد. تیمار جیبرلین باعث افزایش قابل ملاحظه وزن نوستوک شد، بنابراین این تیمار سبب افزایش برخی از ترکیبات بیوشیمیایی در محیط کشت شد. سدیم نیتروپروساید تنها در بالاترین غلظت سبب کاهش وزن تر شد. درصد هتروسیست ها و اندازه سلول های رویشی و هتروسیست ها تغییر معنی داری نداشت. محتوی کلروفیل a و کاروتنوئیدها نیز تحت تاثیر این تیمار تغییر معنی داری را نشان ندادند. فیکوسیانین و آلوفیکوسیانین تحت تاثیر سدیم نیتروپروساید افزایش یافتند. اثرات سدیم نیتروپروساید بر محتوی قندهای احیاکننده و پروتئین متفاوت بود. فعالیت آنزیم نیتروژناز در کشت 7روزه افزایش و در کشت14 و 21روزه در تیمار سدیم نیتروپروساید کاهش یافت. این نتایج نشان دهنده اثرات مهم هر دو فیتوهورمون بر رشد سیانوباکتر نوستک بود.