نشاط و سرزندگی یکی از مولفه های اصلی یک مکان واجد کیفیت شهری می باشد. محیط های شهری سرزنده ، زمینه ساز تعاملات اجتماعی بین افراد متفاوت و خلق و افزایش سرمایه اجتماعی می باشنداگر شهر را به مانند یک موجود زنده فرض کنیم که برای ادامه زندگی به سرزندگی ونشاط نیازمند است.نقش فضای شهری،یا به عبارتی فضایی که در آن تعاملات اجتماعی شهروندان شکل می گیرد و فرهنگ جامعه در بستر آن ارتقا می یابد،در کشور ما روز به روز در حال افول است.یافته های این تحقیق حاکی از آن است که پیچیدگی مرکز تجمع شهر که نوعی نماد فرهنگی شهرهای بزرگ و کوچک به شمار می آید، طرح ریزی خاصی را طلب می کند. این فضا باید به گونه ای طراحی شود که حس ماندن در فضا تقویت گردد چراکه زمانی که فضا بهتر طراحی می شود فعالیت های انتخابی بیشتری در آن صورت می پذیرد. در این پژوهش عوامل موثر بر سرزندگی و پویایی فضا و نحوه بکار گیری این عوامل در طراحی مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به این مهم این تحقیق برآن است که با استفاده ازروش کیفی – توصیفی و مطالعات کتابخانه ای به ارائه ضوابطی جهت طراحی مرکز تجمع شهری با رویکرد سرزندگی و پویایی که یکی از عناصر مهم شهری می باشد بپردازد.