محدودیت منابع آب سطحی و افزایش تقاضای آب در چند دهه اخیر باعث وارد آمدن فشار مضاعف بر سفره های آب زیرزمینی و خسارات جبران ناپذیری به منابع طبیعی کشور شده است. بهره برداری تلفیقی از منابع آب های سطحی و زیرزمینی یک رویکرد تأثیرگذار بر جبران کمبودها و نواسانات موقتی و توزیع مکانی منابع آب است. در این راستا مطالعه و بررسی پارامترهای تأثیرگذار بر روی سطح آب زیرزمینی و تغییرات تراز سطح آب در مدیریت تلفیقی منابع آب بسیار مهم می باشد. در این تحقیق، از شبکه های بیزی، به منظور بهره برداری تلفیقی از منابع آب های سطحی و زیرزمینی با در نظر گرفتن عدم قطعیت های موجود استفاده شده است. این مدل امکان تخمین تراز سطح ایستابی مناطق کشاورزی را تحت سیاست های مدیریتی برداشت آب به صورت ماهیانه فراهم می آورد. مطالعه موردی این تحقیق، زیرحوضه ی نجف آباد از واحدهای مطالعاتی حوضه زاینده رود می باشد.