آثار هنر معماری ایران، در طول سده های مختلف تاریخی، انعکاس دهنده اندیشه ها و دیدگاه های آیینی و مذهبی بوده اند. در این میان آثار دو سلسله سلجوقی و صفوی، از اعصار طلایی هنر ایران، که در این سرزمین حکومت های مستقل و یکپارچه ای ایجاد نمودند، به جهت نوع گرایش های مختلف مذهبی، حائز اهمیت بسیاری هستند. از آثار به جا مانده از دو دوره مذکور در شهر قزوین بناهای مسجد حیدریه، مسجد جامع مربوط به دوره سلجوقی و امامزاده حسین و مسجد پیغمبریه مربوط به دوره صفویه؛ به خوبی انعکاس دهنده دیدگاه های مذهبی و بازتاب نگرش اجتماعی جامعه آن روز می باشند، به طوری که، در این پژوهش با انجام بررسی تطبیقی بر روی نقوش و آرایه ها، میتوان این تاثیرات را مشاهده کرد. نتیجه حاصل از این بررسی، علیرغم شاخصه های فرهنگی و هنری مشترک در هر دو دوره، تفاوت های بسیاری از جمله به کارگیری نوع تزیینات کاشیکاری، رنگ، نقوش هندسی ،گیاهی، تکنیک های مورد استفاده، کاربرد مواد و مصالح، محتوای آثار و استفاده از کتیبه ها و خط نگاره ها ، آیات و روایات و اسماءالله و ... به زبان و خط عربی در دوره سلجوقی و زبان و خط فارسی در دوره صفوی را نشان میدهد.