تنش شوری به عنوان یکی از عوامل محدود کننده رشد محصول در بسیاری از مناطق به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک جهان می باشد. با توسعه نشانگرهای مولکولی و تجزیه qtl، انتخاب برای صفات کمی و تحمل به تنش های محیطی تسهیل شده است. با توجه به این که سازوکارهای مربوط به جذب، انتقالات یونی و مکانیسم های تحمل به تنش شوری در مراحل مختلف رشد گیاه متفاوت بوده و ژن های مختلفی تحمل به شوری را کنترل می کنند فلذا این مطالعه در سه بخش جداگانه شامل شناسایی جایگاه های ژنی کنترل کننده جوانه زنی و رشد و نمو گیاهچه های لاین های خالص نوترکیب آفتابگردان در پنج سطح مختلف شوری (صفر، 2، 4، 6 و 8 دسی-زیمنس بر متر) در شرایط کنترل شده، شناسایی جایگاه های ژنی کنترل کننده صفات مختلف آگرو-مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاهان بالغ لاین های خالص نوترکیب آفتابگردان در دو سطح شوری (صفر و 6 دسی زیمنس بر متر) در شرایط مزرعه ای، و بررسی تأثیر سطوح مختلف تنش شوری (صفر، 2، 4، 6 و 8 دسی زیمنس بر متر) بر پارامترهای بیوشیمیایی و الگوی الکتروفورزی پروتئین های محلول دو لاین مقاوم و حساس (c86 و c64) انجام گرفت.