نام پژوهشگر: سیده منیره شیرازی

زمان از دست رفته
پایان نامه دانشگاه آزاد اسلامی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی - دانشکده زبانهای خارجی 1393
  سیده منیره شیرازی   فریبا اشرفی

از دیدگاه اجتماعی، هر فعالیتی که هدفش روشن نباشد، اندکی مشکوک است. خیالپردازی کردن، دلفریبی کردن، در اندیشه ی چیزی بودن، به بطالت وقت گذراندن، بازی کردن، چیزی را خلق کردن، خود را سرگرم کردن ... وقتی که هدفی جز خودشان ندارند پس در همان حد فعالیت به حساب می آیند؛ فعالیتهایی که ارزش خود را از دست داده اند و در گودال تاریک « زمان از دست رفته» پرتاب می شوند. زمانی که باید تلف شود، صرف شود برای جستجوی زمانی که هدر داده ایم یا خود سپری شده است. برای همین، این پژوهش چیزی فراتر از یک تلاش ذهنی است: تفسیر علائم و نشانه های گذشته، تلاشی برای فهمیدن و تحلیل این علائم است. منظور بازیابی گذشته به معنای یادآوری کردن آن نیست بلکه ورای آن، یعنی یافتن گذشته به معنای حقیقت بخشیدن به آن و در نهایت بهره گیری آزادانه از زمان است در عین از دست دادنش، با حرکت نگارش. بنابراین پرسش در مورد زمان از دست رفته، بسیار عمیق تر از آن است که بتوان تصور کرد، زیرا، از خلال آن، سوالی که نهایتاً مطرح می شود این است که « آزادی ام را وقف چه چیزی و چه کسی می کنم؟»