این پایاننامه در صدد پاسخگویی به پرسشهای زیر برآمده است:تبلیغات بازرگانی چه تأثیراتی بر مخاطبان می گذارند؟ شرکت های تبلیغاتی برای به حدّاقل رساندن آسیب های احتمالی وارده به مخاطبان، خصوصاً کودکان، چه اقداماتی را باید انجام دهند؟ استفاد? ابزاری از زنان و کودکان به لحاظ اخلاقی از دیدگاه فایده گرایی چگونه عملی است؟ تمسّک به تقلّب و فریبکاری به هر شکل، از نظر فایده گرایان چه حکمی دارد؟ بنابراین، در پی پاسخ گویی به پرسش های مطرح شده، با روش توصیفی-تحلیلی، با استفاده از یافته های روان شناسان و جامعه-شناسان و نیز پژوهش های میدانی انجام شده در مورد اثرات استفاده از ابزارها و شیوه های تبلیغاتی گوناگون، به نتایج زیر دست پیدا کردیم: 1) استفاد? ابزاری از زنان و کودکان، علی رغم تصوّر رایج در مورد جواز آن، جایز نیست. 2) تمسّک به تقلّب و فریب کاری از سوی تبلیغ گران، از نظر فایده گرایی اخلاقی به لحاظ اخلاقی نادرست است. 3) اصحاب رسانه باید به تبلیغاتی اجاز? پخش دهند که از آسیب های-اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، جسمی و روانی- کمتری را به مخاطبان وارد سازد.