شاخص های رفتاری سیاست خارجی آمریکا و ایران از آغاز انقلاب اسلامی تا کنون را باید در قالب تقابل گرایی دو سویه مورد تحلیل و بررسی قرار داد. تا پیش از به قدرت رسیدن باراک اوباما اقدامات سخت افزاری صرف نتوانسته بود مانع پیشرفت ایران در زمینه تولیدات هسته ای گردد. بر این اساس دولت اوباما در قالب قدرت هوشمند به مقابله و تغییر رفتار ایران طی چندین سال اقدام کرده است و جمهوری اسلامی ایران نیز با آگاهی به این موضوع متقابلاً توجه زیادی را در جهت مقابله به مثل مبذول داشته و تلاش در جهت به کارگیری قدرت هوشمند در ابعاد نظامی، فرهنگی، سیاسی و... را در دستور کار قرار داده است.بر این اساس سوال اصلی پژوهش عبارتست از اینکه: قدرت هوشمند در روابط ایران و آمریکا دارای چه نقشی است و دو کشور چگونه برای رسیدن به اهداف و منافع خویش از این قدرت استفاده می کنند؟ فرضیه پژوهش حاکی از آن است که به کارگیری قدرت هوشمند از سوی ایران و آمریکا علیه یکدیگر-علیرغم نقش و کارکردهای متفاوت- موجب تغییر رفتار طرفین در خصوص مسأله هسته ای و پذیرش دیپلماسی برای حل اختلافات شده است.این پژوهش با استفاده از روش علی-تبیینی بر آن است تا به واکاوی نقش قدرت هوشمند در روابط ایران و آمریکا طی سال های 2008 تا 2013 بپردازد.واژگان کلیدی : سیاست خارجی- آمریکا- ایران- قدرت هوشمند- دیپلماسی