یکی از حوزه های مهم در علوم سیاسی، درک چرایی وقوع انقلاب ها است. بر همین اساس می باشد که نظریه های مختلفی پیرامون چرایی و علل انقلاب اسلامی در ایران شکل گرفته است. همین طور نوع نگاه به نظام سیاسی برآمده از انقلاب اسلامی ایران، نیز یکی از حوزه های مهم در قلمرو جامعه شناسی سیاسی و نظریه های انقلاب بوده است. نکته اساسی آن که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی و شکل گیری نظام سیاسی، بسیاری از سیاستمداران و تحلیل گران سیاسی بر این باور بودند که نظام سیاسی بر آمده از انقلاب اسلامی ایران، به دلیل عدم انطباق با متن سیاسی- فکری دوران مدرن (که مبتنی بر نحله فکری اثبات گرایی می باشد) و به دلیل رویارویی با بسیاری از مشکلات و بحران ها، قادر به ادامه حیات نیست و در نتیجه بسیاری از آن ها عدم بازتولید قدرت و به دنبال آن سقوط جمهوری اسلامی را پیش بینی می کردند.