برای هر مفسر و قرآن پژوه لازم است که برای آگاهی و شناخت صحیح قرآن به ویژه در زمینه مفردات علاوه بر استفاده از منابع لغوی، به روایات معصومین (ع) نیز مراجعه نماید. در این تحقیق به ارزیابی تطبیقی روایات تفسیری معصومین (ع) با اقوال لغویان در مورد برخی از مفردات سوره های لقمان تا زمر پرداخته شده است و آن چه حاصل شد این است که در برخی موارد معصومین (ع) به بیان معنای واژه پرداخته اند مانند واژه صعر، غیب، اجاج، فصل الخطاب و در بعضی موارد به مصادیق اشاره کرده اند مانند واژه الرجس و یا به تأویل و معنای باطنی واژه نظر داشتند مانند واژه عرش. اگر به سخنان لغویان نیز توجه شود می توان دید که گاهی لغویان در کنار بیان معنای لغوی واژه گاهی به مصادیق و تأویل و معنای مجازی واژه اشاره کرده اند در نتیجه می توان گفت میان معانی که لغویان در مورد برخی از مفردات سوره های لقمان تا زمر مطرح کرده اند با معانی که معصومین (ع) ذکر کرده اند تطابق وجود دارد و این تطابق نقش موثری در فهم و درک بهتر معنا و تفسیر آیات داشته و فاصله عصر حاضر تا عصر نزول را جبران می کند به صورتی که می توان گفت قرآن کتاب فرا تاریخی ست و دست یابی به مفاهیم والای آن در هر زمان با توجه به فهم و درک صحیح معنای واژگان امکان پذیر می باشد.