لیکن مفاهیم جدید شهرنشینی، و افزایش دامنه ارتباط اجتماعی و حجم بالای مسافران، نیاز به شبکه های ارتباطی زیرزمینی، و کاربرد آنها در غالب ایستگاه های مترو، تبدیل به فضاهای عمومی فعال شده اند. که با گروه عظیمی از مخاطبانی در ارتباط اند، که در کنار آن مساله سرعت اهمیت پیدا کرده، زیرا فرصت مخاطب در فضای تردد برای مشاهده کوتاه، و از جهت دیگر بدلیل محرومیت از نور و منظر طبیعی دارای شرایط متفاوتی برای بیان و القاء هستند. نیاز به یک گفتمان ارتباطی، خلاصه تر و غیرکلامی پیدا می کنند. یکی از این شیوه ها استفاده از هنر دیوارنگاری است. که بوسیله تصویر می توانند ناهنجاری های بصری در محیط های بسته ایستگاه های مترو تا حد امکان خنثی نمایند. در این راستا کیفیات زیباشناختی محیط متصل به کیفیات اجتماعی و کارکرد آن است.