زن ، به عنوان صنفی در مقابل مرد ، از گذشته تا حال ، یکی از محوری ترین مباحث سیاسی ، اجتماعی و دینی بوده و همواره پذیرای نظرات افراطی ، اعتدالی و تفریطی اندیشمندان می باشد.باوجود دیدگاه روشنی که اسلام درباره ی زن دارد ؛ هنوز زن در برخی جوامع موقعیت خویش را نیافته است و همواره نظرات افراطی و تفریطی، چهره ای نامناسب از اسلام را برای جهانیان به تصویر کشیده است. هدف این اثر ، بررسی تطبیق گونه ی دیدگاه امام خمینی (ره) و چندی از اندیشمندان وهابی پیرامون زن است تا بتوان در این زمینه ،به دیدگاهی مناسب و مطابق با آموزه های اسلامی دست یافت.در همین راستا با استفاده از منابع اصیل کتابخانه ای و جستجو در میان فتاوا و نظرات اندیشمندان ،از طریق روش تطبیقی به بررسی آراءپرداخته شده است. براساس این پژوهش دریافت می شود که امام خمینی (ره) ، آفرینش زن را چون مرد در بهترین ساختار می دانند و معتقدند که اسلام ، او را نیز در اوامر و نواهی الهی لحاظ نموده است.اطاعت زن از همسر خویش را به امور زناشویی و خروج از منزل محدود می دانند، جایگاه مادری را رفعت می بخشند و از آن به عنوان بهترین شغل زن یاد می کنند و نه تنها حضور اجتماعی اش را ممنوع نمی دانند ؛ بلکه او را تشویق می کنند که با رعایت موازین شرعی ، در سرنوشت کشورش دخیل باشد؛ در مقابل، اندیشمندان وهابی آفرینش زن را از دنده ی چپ مرد دانسته ، ایمانش را ناقص می خوانند، قوامیت را مقامی برای مرد برمی شمارند،مقام مادری را ارج می دهند و از حضور اجتماعی زن یا به طور کلی نهی می کنند و یا آن را محدود به شرایطی چون ضرورت و عدم حضور در جوامع مردانه می نمایند.