شیرین سازی آب به روش رطوبت زنی- رطوبت زدایی، یک روش دما پایین است که دارای مزایای فروانی از جمله تجهیزات ساده، امکان ادغام با انرژی های تجدیدپذیر همچون انرژی خورشیدی و خلوص بسیار بالای آب خروجی آن بعنوان یک فرایند شیرین سازی است که در دهه های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش به بررسی یک واحد آب شیرین کن بر پایه رطوبت زنی- رطوبت زدایی هوا پرداخته شده است. سیستم ساخته و مطالعه شده تحت جریان جابجایی طبیعی هوا و در قالب یک سیکل آب باز هوا بسته عمل می نماید. واحد رطوبت زن از صفحات پارچه ای عمودی متخلخل از جنس پنبه تشکیل شده است که سطح تبخیر وسیعی را فراهم نموده است. در واحد رطوبت زن، جریان آب شور روی پارچه های عمودی بطرف پایین سرازیر شده و جرم و حرارت به هوا منتقل می شود. هوای مرطوب برروی کندانسورها جریان می یابد و آب شور خنک کننده در کندانسور ها، بخار آب هوا را چگالیده می نماید. بکمک مدلسازی ریاضی، عملکرد سیستم رطوبت زن – رطوبت زدا ارزیابی شده است. از روش های بهینه سازی انبوه ذرات و نیوتون- رافسون برای حل معادلات موازنه جرم و انرژی حاکم بر سیستم بهره گرفته شده است و رابطه بین نرخ تولید آب شیرین و دمای آب داغ ورودی به رطوبت زن ، نرخ جریان آب شور و دمای آب تغذیه ورودی مرد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش به کاربرد انرژی خورشیدی بعنوان یک منبع انرژی پاک و تجدیدپذیر در آب شیرین کن ها پرداخته شده است. در آب شیرین کن مورد بررسی از روش رطوبت زنی و رطوبت زدایی هوا، که جهت تولید آب شیرین در ظرفیت های پایین مناسب است، بهره گرفته شده است. اساس این روش بر قوانین انتقال جرم و حرارت استوار است. تکنیک های متفاوتی جهت رطوبت زنی-رطوبت زدایی هوا وجود دارد که روش خورشیدی با گرمایش آب بیشتر کاربرد دارد. به کمک نتایج مدلسازی، عملکرد روزانه و سالیانه آب شیرین کن تحت بارگذاری متمرکز کننده سهموی خورشیدی مجهز به ردیاب بررسی شده است.