پژوهش با هدف پیش بینی حل مشکل خانواده بر اساس سبک های حل مسأله و سبک های تصمیم گیری در بهورزان مرکز بهداشت شهرستان شیراز انجام شد. روش پژوهش از نوع همبستگی بوده کلیه بهورزان، به تعداد 167 نفر با استفاده از روش نمونه گیری سرشماری انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات از طریق مقیاس حل مشکل خانواده خدابخش احمدی (1383)، پرسش نامه سبک های حل مسأله کسیدی و لانگ (1996) و سبک های تصمیم گیری اسکات و بروس (1995) انجام شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده هااز آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد سبک های در ماندگی و مهار گری با حل مشکل خانواده رابطه منفی معنی دار ی دارند وسبک های خلاقیت، اعتماد، گرایش، با حل مشکل خانواده رابطه مثبت معنی داری دارند. وبه ترتیب سبک های خلاقیت، درماندگی و اعتماد قادر به پیش بینی حل مشکل خانواده می باشند. همچنین سبک های عقلانی و شهودی رابطه مثبت و معنی داری با حل مشکل خانواده دارند. اما فقط سبک عقلانی قادر به پیش بینی حل مشکل خانواده است. کلید واژه ها: حل مشکل خانواده، سبک های حل مسأله، سبک های تصمیم گیری، بهورز