بسیاری از گرایش های تحلیلی موجود در باب تحولات به وجودآمده در سپهر زنده گی دینی ایران امروز، از فروپاشی عرصه ی یک دست و متشکل دین داری، میل به تکثر، افول دین داری و گرایش به دنیوی شدن، فردی شدن دین داری، سربرآوردن سبک های مختلف دین ورزی و امثالهم در نزد جوانان و دانش جویان سخن می گویند. اما در این تحولات، افراد چه فراز و فرودی را در زیست دینی خود تجربه می کنند و هر کدام از ابعاد دین داری نزد آنان چه تغییری می کند؟ هم چنین، عوامل و تجربه هایی که موجب بروز چنین تحولی در زیست دینی آنان می شوند، کدام اَند؟ در مقاله ی حاضر، روایت های بازگوشده ی 15 نفر از دانش جویان از زنده گی دینی شان با مصاحبه ی روایی و روش تحلیل روایت، مطالعه شد.