چکیده : رابطه زناشویی در زندگی مانند هر رابطه دیگری دارای جنبه های مثبت و منفی می باشد و مهمترین عامل و شاخص تعیین کننده موفقیت در ازدواج، کیفیت و نوع رابطه بین زن و شوهر است. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه ، سبک های عشق ورزی و الگوهای ارتباطی زوجین با کیفیت زناشویی بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان زن متاهل شهر کرمانشاه که در سال تحصیلی 93 - 92 مشغول تدریس بودند. با استفاده از جدول مورگان 331 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان به چهار پرسشنامه کیفیت زناشویی ( rdas )، طرحواره های ناسازگار اولیه ( یانگ )، سبک های عشق ورزی (las ) و الگوهای ارتباطی زوجین (cpq ) پاسخ دادند. سپس داده های دریافتی با استفاده از نرم افزار 19 spss به روش همبستگی و رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین بعضی از خرده مولفه های طرحواره های ناسازگار اولیه، سبک های عشق ورزی و الگوهای ارتباطی زوجین با کیفیت زناشویی رابطه وجود دارد. به علاوه نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد طرحواره های ناسازگار اولیه ( طرد/ رهاشدگی، بی اعتمادی/ بدرفتاری، معیارهای نامنعطف )، سبک های عشق ورزی ( رومانتیک، واقع گرایانه ، شیدایی و فداکارانه ) و الگوی ارتباطی سازنده متقابل توان پیش بینی کیفیت زناشویی را دارند. این یافته ها می تواند نشانگر نقش تعیین کننده طرحواره های ناسازگاراولیه، سبک های عشق ورزی و الگوهای ارتباطی زوجین در کیفیت زناشویی باشد. بنابراین یافته های این پژوهش می تواند برای روانشناسان و مشاوران در انجام مشاوره قبل از ازدواج و پیش بینی یک ازدواج موفق و همچنین مداخلات بالینی مرتبط با ازدواج و خانواده کاربرد داشته باشد. واژه های کلیدی: طرحواره های ناسازگاراولیه، سبک های عشق ورزی ، الگوهای ارتباطی زوجین ، کیفیت زناشویی