زبان، مهمترین ابزار تعامل اجتماعی است، به طوری که در زندگی انسانی هیچ رفتار ارتباطی به اندازه ارتباطات کلامی وسعت و تأثیر ندارد، و هیچ پدیده ارتباطی به این اندازه با زندگی انسان عجین نیست. نظریه کنش گفتار یکی از مهم ترین نظریاتی است که بر دو حوزه ی فلسفه، زبان و دین تأثیرگذاشته است. آستین، ارائه کننده ی این نظریه، کاربرد زبان برای انجام کارهایی از قبیل اعلام کردن، قول دادن، وتهدیدکردن و ... را کنش گفتار نامید. وی واحد ارتباط زبانی را کنش های گفتاری اعلام کرد، بدین معنی که ارتباط زبانی هنگامی اتفاق می افتد که گوینده کنش گفتاری انجام دهد. جان سرل بر پایه این نظریه کنش های گفتاری را به پنج دسته تقسیم بندی کرد: کنش های اظهاری، اعلامی، تعهدی، ترغیبی و عاطفی. با این بیان مشخص می شود، کنش ها یا افعال گفتاری، کنش ها و افعالی هستند که به وسیل? گفتار انجام می شوند. بطور کلی ملاحظه می شود که در کنش های گفتاری (قول دادن و تهدیدکردن) در دو جنس زن و مرد تفاوت هایی به چشم می خورد. از این منظر موضوع قدرت نیز، مفهوم مهمی است که در مطالعات فلسفی، جامعه شناختی، روان شناختی و ... به تعاریف و مطالعات متنوعی از آن بر می خوریم. در پژوهش حاضر منظور محقق از قدرت شکلی از کنش یا رابطه بین مردم است که در هر کنش و واکنشی دست به دست می شود و هرگز تثبیت شده و پایدار نیست که با قرار دادن گویشوران در موقعیت های مختلف قدرت، به بررسی تأثیر آن بر جنسیت پرداخته ایم.