جنگلهای مانگرو یکی از اکوسیتمهای منحصر به فرد نواحی گرمسیری دنیا محسوب میگردند.این جنگلها به دلیل کارکردهای فراوانی همچون تهیه چوب سوخت و ساختمانی، ایجاد ناحیه مناسب به عنوان زیستگاه بسیاری از آبزیان و غیره همواره مورد بهره برداری انسانها و جوامع مختلف می باشند. به دلیل وجود مناظر بدیع وبسیار زیبای آن ها که تلفیقی از اکوسیستم دریا و خشکی است،علاوه برفوائد اشاره شده، در صنعت اکوتوریسم نیز بسیار مورد توجه قرار گرفته اند.جنگل های مانگرو ایران در گستره جزر و مد، مصب ها، دلتاها و جزایر بین خورها در طول سواحل جنوب کشور با جوامع بزرگ و کوچک بصورت خالص و مخلوط از دو گونه حرا(avicennia marina forssk.) و چندل (rhizophora mucronta poir.) تشکیل شده اند. این جنگل ها به عنوان زیستگاه های حساس جانوری (پرندگان، ماهیها و دوزیستان) و حفاظت سواحل از اولویت خاصی برخوردارند. به همین دلیل مورد توجه کنوانسیون تنوع زیستی قرارگرفته است. جنگلهای مانگرو ایران در سال 1972 به عنوان تنها اجتماع معرف اقلیم حیاتی پالئوتروپیک با برخورداری از معیارهای برنامه انسان و زیست کره یونسکو mabبه عنوان ذخیره گاه زیست کره برگزیده و در شبکه جهانی ذخیره گاهها ثبت گردیده است. با توجه به اهمیت جنگلهای مانگرو ایران از جمیع جهات و معرفی آنها به عنوان یکی از مهمترین اکوسیتمهای جهان و تخریب روز افزون این مواهب طبیعی، حفظ، احیاء و توسعه جنگلهای مذبور در راس فعالیتهای سازمانهای مسئول قرار گرفته و تحقیقات زیادی روی آنها صورت گرفته است. لذا توسعه این جنگل ها که در رویشگاه های خشک استقرار مانگروها قرارگرفته و بطور طبیعی دارای مساحت کم جنگل می باشد، از اهمیت بسزایی برخوردار است . بدیهی است که بهره برداری بی رویه از بخشهایی از رویشگاه به تخریب و انهدام پوشش خواهد انجامید. حال آنکه نواحی دور از دسترس امکان دست نخوردگی و توسعه را خواهند داشت. لذا ضروری است روند تغییرات سطح رویشگاه در زمان های مختلف مورد بررسی قرار گیرد، تا با آشکار شدن نواحی که بیشتر در معرض تهدید قرار دارند، روند کاهش تخریب آنها در طول زمان آشکار شود و همچنین با پدیدار شدن نواحی دست نخورده و بکر امکان برآورد نرخ رشد طبیعی توده به سادگی فراهم شود.