کارآفرینان ایرانی همواره «توکل به خدا» را به عنوان عامل مهم موفقیت و یا دست کم یکی از عوامل موفقیت خود می دانند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف اصلی «بررسی تأثیر توکل به خدا در موفقیت کارآفرینانه» انجام گرفته است. به این ترتیب که، تأثیر مفهوم «توکل به خدا» در قالب سه بعد شامل؛ «علم»، «حال» و «عمل»، بر «موفقیت کارآفرینانه» مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به هدف و فرضیه پژوهش، پژوهش پیش رو از نوع توصیفی- پیمایشی و مقطعی است. جهت سنجش «توکل به خدا» در کارآفرینان مورد پژوهش، از پرسش نامه «سنجش توکل به خدا در فرآیندهای کارآفرینی» که توسط پژوهش گر تدوین شده، استفاده شده است. جهت سنجش «موفقیت کارآفرینانه» نیز با استفاده از شاخص های موفقیت جرجیوسکی و همکاران (2011)، پرسش نامه «سنجش موفقیت کارآفرینانه» توسط پژوهش گر طراحی شده است. محاسبه روایی ابزارهای گردآوری داده ها با استفاده از «تحلیل عاملی تأییدی» و پایایی با استفاده از «ضریب آلفای کرونباخ»، نشان دهنده روایی و پایایی بالای ابزارها بوده است. جامعه آماری پژوهش، کارآفرینان مستقر در «شهرک فناوری صنایع غذایی و بیوتکنولوژی شمال شرق» و شامل 58 کارآفرین بوده است. روش نمونه گیری، به شیوه تصادفی ساده است. در پژوهش حاضر، براساس هدف های پژوهش، از «تحلیل رگرسیون» برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج تحلیل داده ها نشان داده است که؛ ضریب اثر متغیر مستقل (توکل به خدا) به میزان 0/27 بر متغیر وابسته (موفقیت کارآفرینانه)، در سطح 0/95 غیرمعنادار می باشد. بنابراین، فرضیه اصلی مورد تأیید قرار نگرفته است. به عبارتی، یافته های پژوهش حاضر، در جامعه مورد مطالعه نشان می دهد که مفهوم توکل به خدا تأثیری بر موفقیت کارآفرینانه کارآفرینان موردنظر نداشته است. اما، از بین سه فرضیه فرعی پژوهش، فرضیه فرعی دوم مبنی بر این که «حال متوکلانه در موفقیت کارآفرینانه کارآفرینان مؤثر است»، مورد تأیید قرار گرفته است. به عبارتی، در جامعه آماری موردنظر «حال متوکلانه» بر «موفقیت کارآفرینانه» تأثیر مستقیم داشته است.