تخصیص مؤلفه کمکی یکی از روش های کارا برای بهبود قابلیت اعتماد سیستم هاست. تعیین مؤلفه ای از سیستم که افزودن مؤلفه کمکی به آن افزایش قابلیت اعتماد را تضمین می کند و همچنین ارائه ملاک و روش تخصیص مولفه کمکی مباحث اصلی این موضوع را تشکیل می دهند. در این پایان نامه اصول و روش های تخصیص بهینه مؤلفه کمکی مطالعه می شود. به طور معمول معیارهای قابلیت اعتماد و ترتیب های تصادفی بین طول عمر مؤلفه ها در وضعیت تخصیص مؤلفه کمکی، ملاک تخصیص بهینه در نظر گرفته می شود. بررسی ترتیب های تصادفی به کار گرفته شده و جستجو برای استفاده از سایر ترتیب های تصادفی مهم در تخصیص مؤلفه کمکی اهداف این پایان نامه را تشکیل می دهند.