بررسی عناصر اقلیمی در آثار عباس باقری بی تردید از موضوع های مهم و اثرگذار در مجموعه پژوهش های ادبیات فارسی محسوب می شود، چرا که در آثار عباس باقری ، عناصر اقلیمی ، دارای جایگاه مهمی است . شعر عباس باقری سرشار از کلمات شب ، نور ، تاریکی ، سپیده ،پرنده ، پرواز و عناصر اقلیمی منطقه خویش است و طبیعت گرایی او در اشعارش بیشتر به روحیه بومی گرایی او بر می گردد. بومی گرایی و طبیعت نگاری ، مهمترین ویژگی شعر این شاعر است و این مهم نتیجه ی زندگی او در این طبیعت بکر است . او به سیستان و سیستانی عشق می ورزد و اشاره به شرایط اقلیمی وآب و هوایی زیستگاه و محل اقامت او جلوه ای آشکار در اشعار شاعر دارد. لذا هدف این تحقیق بررسی عناصر اقلیمی در آثار عباس باقری می باشد. روش تحقیق ، توصیفی - تحلیلی است که با استفاده از منابع کتابخانه ای، به بررسی "عناصر اقلیمی در اشعار عباس باقری" پرداخته و عناصر اقلیمی را نظیر: باد، آب، خاک، رودخانه و ... را در شعر شاعر معرفی نموده و مورد بررسی وتحلیل قرار داده و همچنین بسامد کاربرد هر کدام از آنها و نوع نگاه شاعر را مشخص نموده است . می توان گفت شعر عباس باقری آیینه ی تمام نمای ویژگی های اجتماعی ، طبیعی ، زبانی ، فکری و فرهنگی منطقه ای است که در آن پای به عرصه وجود نهاده است و این مسأله معرف همان ویژگی است که در ادبیات معاصر، از آن بعنوان ادبیات اقلیمی یاد می شود.