با توجه به نقش ویژه ای که فضای سبز برای رفع مشکلات امروزی در شهرهای بزرگ دارد، گسترش هرچه بیشتر فضای سبز در درون و اطراف شهرها اهمیت زیادی دارد. با گذشت زمان کاربرد مواد جاذب رطوبت، مخصوصاً در مناطقی که با کمبود آب مواجه هستند، اهمیت بیشتری پیدا می کند. اهداف تحقیق حاضر ارزیابی تأثیر مواد جاذب رطوبت بر روی منحنی مشخصه رطوبتی خاک در آزمایشگاه، بررسی نتایج اعمال مواد جاذب رطوبت منتخب، در مرحله صحرایی بر روی درختان، بررسی مواد اصلاح کننده ساختمان خاک بر تراکم خاک و نهایتا پیشنهاد تیمار مناسب برای خاک های با بافت متفاوت می باشد. آزمایشات صحرایی به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. از مدل کامپیوتری retc برای تحلیل خصوصیات هیدرولیکی خاک استفاده شد. پلیمر ابر جاذب سوپر آب a200 در دو سطح استفاده 4 و 6 گرم در کیلوگرم، پرلیت، پامیس، کوددامی وکود کمپوست در دو سطح استفاده 40 و 60 گرم در کیلوگرم با سه نوع بافت خاک رسی و لومی و شنی لومی رسی از سه منطقه اصفهان مخلوط شدند. نتایج حاصل از مدل retc نشان می دهد که مقادیر رطوبت وزنی خاک در حالت اشباع (?s)، رطوبت در نقطه پژمردگی دائم (?pwp)، در حالت ظرفیت زراعی و مقدار آب قابل استفاده با افزودن برخی مواد جاذب رطوبت افزایش می یابد. تحلیل آماری نشان داد که اختلاف معنی داری بین نمونه های حاوی مواد جاذب رطوبت با همدیگر و بین آنها و کنترل (شاهد) وجود دارد.. نتایج نشان داد که کاربرد تیمار کمپوست+ پرلیت آب قابل استفاده در خاک رسی را، 56/1 برابر خاک شاهد می کند و بهترین تأثیر بر روی رشد شاخص های گیاهی اندازه گیری شده، توسط تیمارهای پرلیت با سطح کاربرد 60 گرم در کیلوگرم خاک و پرلیت+ کمپوست ایجاد شده است. همچنین تراکم پذیری این خاک با کاربرد ترکیب پامیس+ پرلیت از(gr/cm3) 7/2016 به مقدار(gr/cm3) 8/1497 رسیده است. در خاک لومی آب قابل استفاده با کاربرد تیمارهای، پامیس+ پلیمر 42/2 برابر و پرلیت+ پلیمر 24/2 برابر مقدار آن در خاک شاهد شده است. استفاده از پرلیت+ کوددامی تراکم پذیری خاک را 36/247 واحد کاهش داده است. تیمار پامیس +پلیمر و کمپوست+کوددامی بهترین تأثیر را بر روی رشد شاخص های گیاهی اندازه گیری شده، دارند. پلیمر سوپر آب a200 با سطوح 4 و 6 گرم در کیلوگرم خاک توانست در خاک شنی لومی رسی بر نگهداشت رطوبتی تأثیرگذار باشد. در مورد آب قابل استفاده، تیمار کمپوست+ پلیمر باعث 3/3 برابر شدن آن و پامیس+ پلیمر باعث 3 برابر شدن آن نسبت به مقدار آن در خاک شاهد شده است. پامیس با سطح کاربرد 60 گرم در کیلوگرم خاک تراکم پذیری خاک را افزایش داده است و تیمار ترکیبی پرلیت+ کوددامی حداکثر تراکم خاک را 6/396 واحد کمتر از خاک شاهد کرده است. تیمارهای کمپوست+ پلیمر، کمپوست+ کوددامی و پلیمر با سطح کاربرد 6 گرم در کیلوگرم خاک نتایج خوب و معنا داری را بر روی رشد شاخص های گیاهی اندازه گیری شده، دارند.