تاثیرعوامل فردی مدیران در به کار گیری اصول روابط انسانی در دبیرستان های نظری دخترانه دولتی شهر تهران در سال تحصیلی1393-1392. جهت انجام تحقیق نمونه ای شامل تعداد 376 نفر از دبیران زن استخدام رسمی و تعداد 100 نفر از مدیران زن استخدام رسمی با تحصیلات دیپلم و بالاتر مناطق نوزده گانه آموزش و پرورش شهر تهران بر حسب جدول کرچسی و مورگان که به شیوه تصادفی طبقه ای نسبتی چند مرحله ای انتخاب گردید. این تحقیق از نوع توصیفی است و از روش زمینه یابی یا پیمایشی سود جسته است. برای اندازه گیری از دو پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. پرسشنامه اول مربوط به سنجش عوامل فردی مدیران که شامل سن، رشته تحصیلی، مدرک تحصیلی، سابقه خدمت مدیریتی، قدرت قانونی، قدرت مرجعیت، قدرت تخصصی و قدرت اقتصادی و پرسشنامه دوم مربوط به سنجش به کارگیری اصول روابط انسانی مدیران است. برای تحلیل داده ها در بخش توصیف داده ها از آمار توصیفی همچون فراوانی، میانگین، انحراف معیار، چولگی و کشیدگی استفاده شده و در بخش آزمون فرضیات از رگرسیون تک متغیره استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که بین تأثیر عوامل فردی مدیران و به کارگیری اصول روابط انسانی آنان در جامعه آماری مورد نظر رابطه معنادار وجود دارد و قابل تعمیم به جامعه آماری است. نتایج نشان می دهد هر چه سن و سابقه خدمت مدیران بالاتر باشد در به کارگیری اصول روابط انسانی موفق تر خواهند بود .هم چنین متغیر قدرت مرجعیت بیش ترین تأثیر را در به کارگیری اصول روابط انسانی توسط مدیر دارد و متغیر قدرت رهبری مدیران حدود 76 درصد از واریانس متغیر به کارگیری اصول روابط انسانی را تبیین می کند.