طراحی یک مکان به عنوان یک فضای شهری تنها به ابعاد بصری فضا محدود نمی شود. زیرا ادراک یک فضا تنها با چشمان میسر نیست بلکه تمام اندام های حسی انسان در فرآیند شناخت فضا موثر است. از سوی دیگر لذت بردن از حضور در فضای شهری یک حق همگانی است و نباید اجازه داد یک فرد به علت فقدان قوای حرکتی و یا بینایی از این لذت محروم شود. توجه صرف به ابعاد بصری فضاها تاکنون هم باعث انزوای حسگرهای ما در محیط شهری شده است و هم پیامدی جز کمرنگ شدن حضور معلولان حسی به عنوان بخشی از جامعه شهری نداشته است. هدف از این پژوهش در ابتدا بررسی نقش محرک های حسی در درک کیفیت های طراحی شهری و ادراک محیطی است. و در نهایت ارائه دستاورد های طرح در قالب اهداف عملیاتی، راهبرد و راهنمای طراحی به منظور دستیابی به چارچوب طراحی جامع و همه شمول است. از این رو در این پژوهش به منظور شناخت ابعاد حسی فضا به بررسی تغییرات محرک ها در طول زمان و مکان و ثبت و توصیف محرک ها پرداخته می شود و سپس نقش محرک های حسی در ادراک محیط ارزیابی می شود.