فرهنگ، مهم ترین جلوه و نماد بیرونی از انسانیت بشر است. از این رو شخصیت هر کسی را بر اساس فرهنگ وی می سنجند. همچنین فرهنگ هر جامعه به عنوان مهم ترین معیار سنجش درباره ی آن جامعه و بیانگر میزان تکامل آن در مسیر درست کمالی به شمار می آید. بر این اساس قرآن به مسایل فرهنگی بیش از هر مسأله ی دیگری بها داده و آموزش و پرورش انسانی را در این مسیر مورد توجه ویژه قرار داده است. هر نکته‏ای که در مسیر هدایت دینی لازم بوده است در قالب‏های قصص قرآنی تبیین شده است. نوشتار پیش رو به روش توصیفی– تحلیلی و با مراجعه به منابع اسنادی و کتابخانه ای تدوین شده است. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد تمامی پیامبران از حضرت آدم (ع) تا منجی عالم بشریت حضرت خاتم (ص) از جانب خداوند مبعوث شدند تا انسان را از ظلمت جهل به نور علم بخوانند. برخی از روش های مورد استفاده ی قرآن کریم در باب ترویج فرهنگ انسانی در قصص انبیاء عبارتند از: روش الگو و اسوه سازی، روش تحریک عواطف و وجدان، روش عبرت آموزی، روش اقناع تدریجی، روش تبشیر و انذار، روش قهر و غلظت و شدت، روش محبت و مهرورزی.